Tuesday, August 9, 2011

di pondok kecil, di pantai ombak...

gila tiba2 teringat lagu ni secara tak semena2..





search kat youtube sebab lupa lirik.. nak nyanyi pun tak best.. tak feel.. hehehh...

zaman sekolah rendah masa aku first dengar lagu nasyid ni.. masa tu aku still tinggal kat kuala kangsar.. dinyanyikan oleh kumpulan nada murni.. aku tak ingat apa nama album nasyid ni tapi kalau nak tau, inilah album lagu pertama yang aku beli seumur hidup aku.. well, takde la pun beli guna duit sendiri sebab aku minta duit dari mak pun nak bayar kat ustaz yang jual album ni.. hahahhaha.. sekolah rendah pun namanya kaann.. mana nak ada duit poket sendiri.. belanja wang saku (err wang saku?? sangat bahasa melayu kaann ahahahaha) cukup2 je..

part yang adik dia tanya mana ayah dia adalah part yang aku rasa paling touching sekali tahap meleleh air mata hingus segala..

dan lagu ni jugak la yang bapak aku tak bagi dengar semasa ketiadaannya di malaysia.. jauh di perantauan mencari ilmu.. huiihhh gila sedih nangis2 nak abah tapi abah takde.. dapat kad raya, masa baca, macam terngiang2 suara abah cakap apa yang dia tulis.. gagah nih baca tulisan abah yang sambung2 tu.. gila mengeja kot.. ekekekke..

masa pindah rumah dulu (aku tak ingat la pindah rumah yang ke berapa), aku ada jumpa kad raya tu.. abah siap sisipkan sekali gambar dia kat obersi.. background universiti tempat dia belajar, pakai baju sejuk kaler coklat.. tapi aku dah tak ingat simpan kat mana, or siapa yang simpan..

tetiba dapat idea nak frame.. hikhikhik :-P



~aku rindukan zaman kad raya.. siapa dapat kad raya paling banyak adalah orang yang paling famous dan ramai kawan.. boleh riak hias kat rumah masa raya tunjuk kat tetamu yang datang.. ekekekeke

2 comments:

kueh bakar said...

ooo.ko glamer la dulu...

kad raya memang klasik.tak sangka dah pupus ditelan tekno..

whitelilies island said...

ayarkk.. sndri bajet.. x pun sbnrnye ekekeke :P